Dharamsala

Niet verwacht om twee keer naar dezelfde plaatsen te gaan, maar het is heerlijk om weer in Dharamsala te zijn. De eerste keer dat ik hier was, heb ik twee van de drie dagen ziek op bed gelegen, dus nu kan ik er veel meer van genieten. De sfeer hier is zo bijzonder, overal Tibetaanse monniken op straat. En de omgeving is heel mooi, omringd door de Himalaya. Supermooi om hier wandelingen te maken. Djina en ik hebben een Tibetaanse kookles gedaan, heel leuk! Al denk ik niet dat ik ooit een echte keukenprinses zal worden; mijn momo's hadden niet echt de vorm die ze moesten hebben... En ik ga meedoen aan een conversatieklas, waarbij je gesprekken voert met Tibetaanse vluchtelingen, zodat zij hun Engels kunnen verbeteren. Veder is het hier heerlijk om te genieten van het Tibetaanse brood (eindelijk echt brood met heel lekkere kaas!), om te mediteren tussen de monniken bij de tempel, of om een film te kijken in de geimproviseerde bioscoop.

Ik heb ontdekt dat apen en ik niet samen gaan. Laatst nam ik een foto van een aap, maar daar was hij het niet helemaal mee eens en hij rende achter me aan om me weg te jagen. En gisteren liepen Djina en ik door een bos waar heel veel apen waren. Er hing echt een beetje een dreigende sfeer en een paar apen kwamen steeds dichterbij. Ineens hing er een in mijn been. Ik schrok en begon te rennen. Gelukkig liet hij toen los. Hij heeft me niet gebeten, maar ik was toch wel heel blij dat ik op het laatste moment in Nederland had besloten me toch maar te laten inenten tegen hondsdolheid...