Spierpijn

Vrijdagavond ging ik met Judith, Erik en zijn vriendin, die dit weekend bij hem was, naar Harry Potter op de campus. Ik wilde daar al heen vóór ik naar York ging, maar toen kwam het er steeds niet van, dus ik ben heel blij dat ik ’m nu gezien heb! Toen ik terugkwam was Nanna het Noorse Idols aan het kijken. Ik vind die taal zo mooi klinken! Nanna gaat mij Noors leren. We zijn begonnen met het alfabet en daarna wilde ik de uitspraak oefenen, maar Nanna heeft alleen een Noors kookboek bij zich. Dus over een paar maanden kan ik misschien heel goed Noorse salades maken…

Zaterdag had ik met Judith afgesproken om te gaan studeren in de bieb. Het was heerlijk weer, het zonnetje scheen, dus we besloten om buiten te gaan zitten, aan het meer. De hele week voelt het al of de lente eraan begint te komen… Het is nog wel koud, maar de zon schijnt heel vaak en overal staan sneeuwklokjes, je wordt er echt blij van! We hebben de hele dag buiten gezeten, zo lekker onspannend; het was heel rustig, je hoorde alleen de vogels en dan het zonnetje dat in het water schittert… Het enige probleem is dat je je een beetje tè relaxed voelt en dat het studeren er niet meer echt van komt…

’s Avonds ging ik met Nanna naar de stad. Het was voor het eerst dat ik ’s avonds echt veel mensen op straat zag, normaal is het helemaal uitgestorven zodra het donker is. En wat de meisjes hier aan hebben is echt ongelooflijk: superkorte rokjes en truitjes, terwijl het dan bijna vriest! Ik zag zelfs een meisje met een kort jurkje met spaghettibandjes en niks er overheen! Nanna en ik doken nog maar eens extra diep weg in onze sjaal. En in de pub was een vrouw die haar bloes losknoopte tot onder haar bh, met haar armen haar borsten nog extra omhoog duwde en lachte naar iedere man die langsliep. De Engelse meisjes staan er om bekend dat ze zo makkelijk zijn, I wonder why… Op een gegeven moment gingen we op zoek naar een pub waar meer mensen van onze leeftijd waren. Toen we die gevonden hadden, waren er geen tafeltjes meer vrij, dus we wilden weer naar buiten gaan. Maar toen raakten we aan de praat met een paar jongens en hebben we gezellig staan kletsen. Eén van die jongens vond Nanna’s wanten echt geweldig en heeft ze de hele tijd aan gehad en een andere jongen probeerde de hele tijd mijn voor- en achternaam uit te spreken, heel grappig. We moesten alleen al vrij snel weer weg, omdat we de laatste bus moesten halen. Het voordeel was wel dat ik bijtijds op bed lag en voor het eerst vrij uitgerust aan de wandeling kon beginnen.

Het was weer prachtig weer en de omgeving was ook zo mooi! Echt een heerlijke dag om te wandelen! Het was wel een ontzettend zware wandeling. We zijn een berg van 400 meter opgeklommen, een steile berg die niet altijd even gemakkelijk begaanbaar was. Verder een heel drassige grond, dus het was erg zwaar, maar zo supermooi en een heerlijk zonnetje! Op een gegeven moment moesten we over een muurtje klimmen, waar aan de andere kant paarden stonden. Ik klom heel geconcentreerd over dat muurtje en vergat die paarden compleet. Tot ik weer op de grond stond en opkeek… Stond ik bijna tegen dat paard aan! Ik schrok echt zo erg! Typical… Na zo’n dag is het altijd zo fijn om thuis te komen, lekker te douchen en een warme kruik te maken, heerlijk!

Vanmorgen bleek de wandeling inderdaad erg zwaar geweest: spierpijn! Iedere keer als ik een tijdje had gezeten en ik stond op, au! Na een biebdag kwam ik thuis en bleek gelukkig eindelijk het licht in mijn douche gemaakt te zijn. Afgelopen woensdag deed het licht het ineens niet meer, wat ik donderdag ging melden. Maar het was nog steeds niet gemaakt, dus ik stond al vijf dagen in het donker te douchen! En ik kon ook de deur niet openzetten, want het brandalarm is heel gevoelig en gaat al af als er stoom in komt… Maar vandaag hebben ze gelukkig eindelijk het licht gemaakt! Wat een luxe om je shampoo niet op de tast te hoeven zoeken!