Nieuwe contacten

Vrijdag had ik mijn tweede paleografiecollege, Textual Criticism. Ter voorbereiding moesten we een editie maken van een gedeelte van het Middelengelse The Owl and the Nightingale. Het lukte gelukkig aardig en de problemen die ik tegenkwam, heb ik tijdens het college besproken. Ik had vooral problemen met het transcriberen van bepaalde letters die alleen in het Middelengels voorkomen. Ik merkte dat ik het college aardig kon volgen door de paleografiecursussen die ik in Utrecht heb gevolgd en door mijn stage bij de KB. Ook al gaan sommige dingen langs me heen, ik heb in ieder geval redelijk wat voorkennis om het sneller op te kunnen pikken. Dit is wel anders bij mijn college over de Minster, waarbij ik toch wel veel mis tijdens de colleges. Hierbij merk ik echt dat ik nauwelijks kennis heb van kunstgeschiedenis en van alle heiligen die op bepaalde manieren worden afgebeeld. Daarbij spreken mensen vaak met hun rug naar iedereen toe, omdat ze bijvoorbeeld iets bespreken over een glas-in-loodraam, waar ze op dat moment naar staan te kijken. Daardoor mis ook veel van wat er wordt gezegd. Het is gewoon best moeilijk om een cursus zonder voorkennis op masterniveau te volgen. Vooral omdat er vaak vaktermen worden gebruikt, die iedereen hier wel kent, maar ik dus niet. Maar wat ik wel mee krijg, vind ik wel interessant! Het komt allemaal wel goed… Ik denk dat ik het Minster-college gewoon meer moet zien als leuk en interessant, maar ik twijfel nog een beetje of ik het ook zal afronden met een essay. Ik kijk wel hoe het verder gaat… In ieder geval was het wel prettig om de volgende dag bij Textual Criticism te merken dat dat wel oké ging, want van het Minstercollege werd ik wel een beetje onzeker.

Na Textual Criticism praatte ik nog even met Andrew, die jongen met wie ik vorige week ook even stond te praten. Hij vroeg of het allemaal goed ging met settelen. Ik vertelde dat het heel goed ging, maar dat ik eigenlijk alleen maar Nederlandse mensen tegenkom, in plaats van Engelse. We hebben telefoonnummers uitgewisseld en hij zei dat ie het zou laten weten als ze iets zouden gaan doen. ’s Avonds ben ik met Erik en Nanna naar de bioscoop geweest. Hier op de campus draaien ze een aantal keer per week films voor 2,50. Deze vrijdag draaide The Corpse Bride, van de makers van Charlie and the Chocolate Factory. Was heel leuk!

Zaterdag heb ik eerst maar eens goed uitgeslapen. Ik was de hele week al zo moe, iedere avond veel te laat gaan slapen… Daarna ging ik met Nanna winkelen in de stad. Ik heb eindelijk lekkere theetjes gekocht! Daar had ik nog steeds geen tijd voor genomen en ik had wel wat meegenomen uit Nederland, maar ik had eigenlijk geen lekkere meer. Dus nu heb ik heerlijke Earl Grey, Lapsang Souchong en Yorkshire tea! Toen we thuiskwamen hebben we (uiteraard) thee gedronken en de Lama’s gekeken (uitzendinggemist.nl is echt een goede uitvinding!). Op een gegeven moment kreeg ik een sms’je van Andrew dat zijn vriendin, Lean, die bij mij in het Minstercollege zit, een feestje gaf voor haar verjaardag en hij vroeg of ik zin had om te komen. Echt cool, m’n eerste Engelse feestje! Ondertussen ging Nanna boodschappen doen en toen ze terugkwam vroeg ze of ik mee wilde eten. Toen hebben we gekookt en lekker wijn gedronken. Ondertussen was Jeremy ook begonnen met koken, dus we waren gezellig met z’n drieën aan het kletsen. Nanna vertelde veel over Noorwegen en Jeremy maakte iedere keer van die bijdehandte opmerkingen. Het is heel grappig om nu ook eens een jongen als huisgenoot te hebben, dat ben ik niet gewend. Met Nanna is het gewoon heel gezellig, lekker kletsen en thee drinken en met Jeremy kan je wel lachen, al merk je wel dat ie jonger is, echt zo’n flierefluiter. Was wel heel gezellig om zo een keertje met z’n allen te eten. Hoewel, allen… Die Griekse jongen is afgelopen donderdag definitief naar Griekenland vertrokken en nu woont er een Chinese jongen, een vriend van Jeremy, Marcus, die eerst boven ons woonde, in zijn kamer. Maar hem heb ik nog niet zoveel gezien.

Rond 21.00 ging ik op de fiets naar de stad, waar Lean woont. Natuurlijk kon ik het eerst niet vinden en heb ik een paar rondjes gefietst, maar ik ben er gelukkig gekomen! Ze woont in een huis van de universiteit, met zeventien postgraduates. Dat was dus één van de huizen waar ik me eigenlijk voor had aangemeld… Maar ik ben heel blij met de plek waar ik nu woon, alleen qua locatie was dat wel een erg mooi huis! En ze hebben een gezamenlijke woonkamer met tv, iets wat ik hier wel mis. Anyway… Het was een heel leuk feestje! Heel veel mensen, heel druk. Ik heb vooral gepraat met vrienden van Lean uit Dublin, was echt heel gezellig! Ze zouden de volgende avond uitgaan en ze hadden afgesproken om allemaal iemand mee te nemen die ze niet kenden. Toen vroegen ze of ik zin had om mee te gaan, echt cool! Aan het eind van de avond ook even telefoonnummers uitgewisseld met Lean en ze zou de volgende dag laten weten hoe laat ze waar precies heen zouden gaan. Rond 3.00 ging ik weer op m’n versnellingloze fiets over de heuvels naar huis. Reed ik ineens op een andere weg dan waar ik dacht dat ik op zou moeten rijden. Sta je daar, midden in de nacht op een kruispunt in York. En het handige is dat ik twee kaarten heb: één van de stad en één van de campus. Maar van het gedeelte daartussen heb ik geen gedetailleerde kaart, en dat was dus precies waar ik de weg niet wist. Ik had het gevoel dat ik verkeerd aan het rijden was, dus ik reed een stukje terug en nam een andere afslag. Dat was de goede beslissing! Ik zat weer op de vertrouwde route.

Thuis aangekomen zette ik m’n wekker om 7.30, want ik had met Judith afgesproken om mee te gaan met de wandeling. Iedere zondag wordt er een wandeling georganiseerd vanuit de universiteit en het leek me wel cool om een keer mee te gaan, zodat ik ook iets van de omgeving buiten York zou zien. Ik had tegen Judith gezegd dat ik gewoon zou kijken hoe ik me zondagochtend zou voelen en dat ik nog zou laten weten of ik wel of niet meeging. Verrassend genoeg ging het wakker worden redelijk makkelijk, en om 9.00 stonden Judith en ik bij de bus. In de bus waren de kronkelige weggetjes niet heel erg prettig en het slaaptekort voelde ik toch ook wel, maar eenmaal op de plaats van bestemming, Buckden, aangekomen, was ik wel heel blij dat ik was meegegaan! Het was zo mooi! Halverwege de wandeling gingen we lunchen in een pub en daarna hebben we onze weg vervolgd door het mooie landschap. We raakten aan de praat met een paar meisjes, met wie we uiteindelijk ook telefoonnummers hebben uitgewisseld. Het werd nu toch echt wel tijd voor een Engelse simkaart…

Rond 18.30 waren we weer thuis. Met Erik had ik afgesproken om pannenkoeken te gaan maken en we besloten om dat bij Judith te gaan doen, omdat daar de meeste ruimte was om te koken. Ik kreeg een sms’je van Lean dat ze niet meer naar een club gingen, maar wel een drankje gingen drinken in de pub. Ik was alleen heel moe en het pannenkoeken bakken zou ook wel een tijdje duren, dus het leek me verstandiger om maar niet te gaan. Wel jammer, maar ik had een iets te druk weekend gehad. We zijn met z’n drieën naar Judiths huis gegaan, waar Erik heeft staan bakken. Echt superlekkere pannenkoeken! We waren pas om 22.15 klaar met eten, dus ik was wel blij dat ik niet meer in de pub had afgesproken, dat had ik sowieso niet gered. Daarna nog op Judiths kamer zitten kletsen, heel gezellig.

Vandaag was weer een middeleeuwse filmavond. Deze keer A Knight’s Tale. Van tevoren waren Judith en ik naar de winkel gegaan om een simkaart te kopen en daarna hebben we in de pub gegeten. Na de film ging iedereen naar huis; de discussie na afloop is dus niet zo’n succes. Maar het is in ieder geval leuk om de films te kijken. Judith, Erik en ik gingen nog naar de pub. Het was een pub waar ze hun eigen bier brouwden, dus dat was een mooi moment om verder te gaan met mijn bierplan (één van m’n doelen is dat ik na mijn halfjaar York bier net zo lekker vind als wijn). Ik nam een pint Yorks bier, Wonkey Donkey. Klinkt echt zo grappig en was lekker! Dus het gaat de goede kant op…