Minster college

Vandaag was een heel fijne dag! ’s Ochtends had ik een gesprek met Linne Mooney, m’n supervisor, over die ondersteunende cursussen. Ik hoopte dat het ook mogelijk was om die cursussen in het volgende blok te doen, omdat er dan geen cursussen worden gegeven van mijn master (omdat iedereen dan z’n scriptie schrijft). Maar het kan alleen in dit blok. Ik vroeg of die cursussen verplicht waren en dat hing er vanaf wat mijn universiteit verwachtte. Maar aangezien ik de studiepunten niet nodig heb, lijkt me dat ik die extra cursussen niet hoef te doen. Alleen vraag ik me nu af of ik dan überhaupt wel punten kan krijgen voor de vakken die ik doe. Want het is toch wel fijn als ik ze ergens op m’n lijst kan vermelden… Nou ja, dat zoek ik morgen wel uit.

Na het gesprek ging ik in de kantine (met heel mooie oude stenen muren!) thee drinken en even wat literatuur doorlezen voor m’n college. Daarna ging ik de stad in. Ik was op zoek naar een boek dat ik nodig heb voor m’n college over de Minster. Ter voorbereiding van elke bijeenkomst moeten we dat boek gebruiken, dus het leek me wel nuttig om het te kopen. Ik kon het alleen nergens vinden. Uiteindelijk kwam ik in een heel schattig boekenwinkeltje waar ze nog één exemplaar hadden. Het boek bleek alleen 65 pond (bijna 100 euro) te kosten… Maar ja, ik heb het wel heel veel nodig en het is ook een mooi souvenir, vooral omdat het over de York Minster gaat (je gaat natuurlijk allemaal excuses bedenken…). Dus ik besloot om het te kopen en ik ben er heel blij mee! Ik kreeg gelijk een spaarkaart, die al voor de helft vol is. Ze bleken in Engeland wel van de spaarkaarten te zijn, want toen ik bij Boots een mascara ging kopen, kreeg ik ook een spaarkaart onder m’n neus geduwd, waarbij de vrouw heel blij vertelde dat er nu al 37 pence op stond! Dat schiet al op…

Daarna had ik het college in de Minster. Vooraf heb ik met één van die meisjes van m’n groep een beetje rondgelopen en een beetje gekletst. Langzaamaan kwamen er steeds meer studenten binnen. Toen de groep compleet was, gingen we naar het Chapter House, het deel van de Minster dat we vandaag behandelden. Elke week zijn er twee studenten die het college een beetje leiden. Deze week was dat onder anderen een Schotse jongen. Hij praat heel mooi (zoals die man in Four Weddings and a Funeral (hij lijkt ook een beetje op hem), ik verwacht ook steeds dat ie zal zeggen: “He was my north, my south, my east, my west…”), maar als je al moeite hebt met het Engels en je staat in een galmende ruimte en je hoort dan dat Schots, poeh, best moeilijk. Maar gelukkig kon ik het grootste gedeelte van het college wel volgen. Het was in ieder geval heel leuk! Sowieso omdat het heel interessant is en ook heel speciaal om zo in de Minster te lopen. Zo raar dat je dat gewoon voor een college mag doen, terwijl dat iets is wat je ook in je vrije tijd, tijdens een vakantie, zou doen. Daarbij is ook de groep heel leuk, echt heel aardige mensen. En die docent is ook heel leuk, heel enthousiast! Hij zei dat het Chapter House in de Middeleeuwen heel erg versierd was (met veel kleur en goud enz.) in vergelijking met de rest van de Minster. Hij vroeg of dat bling was en wat bling nou precies was. En toen ging iedereen ‘m uitleggen wat bling is (glinsterend, ziet er goedkoop uit, maar is duur) en zei hij: “Oh, Mrs. Beckham”. Het was echt een heel leuk en gezellig college.

Na het college heb ik een ‘tea to go’ gehaald bij Starbucks en ging ik naar huis. Ik stuurde Erik een mailtje met m’n telefoonnummer en e-mailadres (dat had ik al gedaan op de dag dat hij was aangekomen, maar dat bleek naar een adres te zijn dat hij niet meer gebruikte), waarna hij me belde. Toen hebben we gezellig samen gegeten en hebben we met één van m’n huisgenoten, Jeremy, gepraat. Hij was de enige die ik al een paar keer heel kort had gezien, maar hij vertelde dat de anderen er ook niet zijn. Er schijnt nog een Griekse jongen te wonen, maar die is er dus niet. En de andere kamer staat leeg. Ik dacht echt dat ik daar zondag mensen hoorde, maar dat zal wel niet dan. We hebben best wel een tijdje met Jeremy zitten praten. Hij komt uit Londen en heeft ook familie in Nederland wonen. Ik ben blij dat ik nu in ieder geval even contact met een huisgenoot heb gehad.

En ik dacht dat er in de buurt hier nergens een pub was, alleen een bar die bij de campus hoort (en die niet gezellig schijnt te zijn, meer een soort kantine). Maar er blijkt er dus toch één te zijn en daar ben ik toen gisteren (na wederom een studiedag in de bieb) met Judith gaan eten. Toch fijn dat er een pub in de buurt is, dat hoort gewoon bij Engeland…